Piotrowski Szymon Tadeusz (1858–1918), dyrektor banku, działacz społeczny i oświatowy. Ur. 27 XII w Żulicach (pow. Tomaszów w gub. lubelskiej), był synem rządcy Feliksa i Joanny z domu Machatsch. Po ukończeniu gimnazjum w Lublinie w r. 1878 studiował prawo na uniwersytecie w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Banku Handlowym S. A. w Warszawie. Dn. 14 VI 1898 otrzymał stanowisko dyrektora utworzonego wtedy Oddziału tegoż banku w Lublinie, który pod jego kierownictwem wkrótce stał się jedną z głównych lubelskich instytucji finansowych. P. rozwinął bank, zjednał wielu klientów, a sam zdobył znaczny autorytet. Z myślą o rozbudowie banku nabył 2 sąsiadujące kamienice przy Krakowskim Przedmieściu. P. prowadził również działalność społeczną: współpracował z nowo powstającymi instytucjami społecznymi i oświatowo-kulturalnymi. W l. 1903–15 był honorowym radnym Magistratu, walczył z łapownictwem, piętnował biurokrację, dbał o sprawy miasta i mieszkańców, popierał walkę o polskie przedstawicielstwo we władzach i urzędach. W r. 1907 zaangażował się do akcji przedwyborczej do Dumy Państwowej, biorąc udział w pracach Komitetu Miejskiego Wyborczego Zjednoczenia Narodowego. W marcu 1915 wybrany został do Zarządu Miejskiego Obywatelskiego, ale wyboru nie przyjął, nie skorzystał także z oferty Miejskiego Komitetu Obywatelskiego, by stanąć na czele Sekcji Gospodarki Miejskiej. W czasach okupacji austriackiej, gdy przystąpiono do organizowania polskich władz miejskich, P. działał w Wydziale Żywnościowym Komitetu Ratunkowego przy Magistracie. W marcu 1916 władze austriackie powołały P-ego na członka Rady Przybocznej spełniającej funkcję doradczą przy komisarzu rządowym. W tym czasie P. przyczynił się wydatnie do uporządkowania placu Litewskiego, budowy alei do miejskiego cmentarza, odnowienia ze składek publicznych pomnika Unii Lubelskiej.
P. był członkiem Resursy Kupieckiej i Lubelskiego Tow. Dobroczynności, z ramienia którego opiekował się w l. 1906–10 Szpitalem Św. Jana. W r. 1903 pełnił funkcję prezesa Tow. Muzycznego, które jego energicznym zabiegom zawdzięczało wyjście z trudności finansowych. Był także członkiem Lubelskiego Tow. Rolniczego, Tow. Popierania Kształcącej się Młodzieży, Tow. Macierzy Szkolnej, jak również Lubelskiego Tow. Cyklistów. Brał udział w organizacji Wystawy Rolniczo-Przemysłowej (1901), Wystawy Ogrodniczej (1908) oraz w Zjeździe Higienistów Polskich, połączonym z wystawą (1908). P. reprezentował ten odłam ziemian i przemysłowców lubelskich, który wspierał finansowo, a także swoim autorytetem odradzające się polskie szkolnictwo. Opieką otoczył lubelską Szkołę Handlową, był od r. 1904 członkiem Rady Opiekuńczej szkoły, od r. 1905 członkiem Tow. Pomocy dla Szkoły Handlowej, w l. 1917–18 jego prezesem, a bank partycypował wydatnie w finansowaniu nowego pomieszczenia dla szkoły. Był też jednym z założycieli szkoły zawodowej, która powstała w Lublinie w r. 1914 pod nazwą Warsztaty Rzemieślnicze im. S. Syroczyńskiego w Lublinie. Razem ze Stanisławem Śliwińskim był P. z ramienia Rady Opiekuńczej generalnym pełnomocnikiem szkoły, która uzyskała później status średniej szkoły technicznej (obecnie Szkoła Państwowa Budownictwa). W sierpniu r. 1915 wszedł do Rady Szkolnej Ziemi Lubelskiej i Miasta Lublina. Położył duże zasługi dla Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie jako jeden z jej założycieli i wieloletni członek Tow. Biblioteki im. H. Łopacińskiego. Jako prezes Koła Lubelskiego Tow. Opieki nad Zabytkami Przeszłości starał się o utworzenie muzeum w Lublinie, które powstało w r. 1914, a P. został prezesem Tow. Muzeum Lubelskiego. Przyczynił się też do uratowania przed zniszczeniem cennych fresków kościoła Św. Trójcy na Zamku Lubelskim. P. zmarł 23 V 1918 w Lublinie, pochowany został na cmentarzu przy ul. Lipowej.
P. ożeniony z Zofią z Pinińskich (zm. 1922) miał córkę i syna.
Barroux E., Karta z dziejów ruchu społecznego w byłej guberni lubelskiej 1906–1914, L. 1924 s. 16; Gawarecka M., Dzieje Biblioteki im. H. Łopacińskiego w Lublinie, w: Hieronim Łopaciński i biblioteka jego imienia w Lublinie 1907–57, L. 1957 s. 131–4; Juszczakowski K., Kronika Technikum Energetycznego w Lublinie, „Roczn. Ogniska Naucz. w L.” R. 4: 1977 s. 284–5; Landau Z., Tomaszewski J., Bank Handlowy w Warszawie S.A. Historia i rozwój 1870–1970, W. 1970 s. 30; Marczuk J., Samorząd miasta Lublina w latach 1915–1918, ,,Kwart. Hist.” R. 86: 1979 z. 2 s. 286; Śląski R., Ostatnie lata okupacji austriackiej w Lublinie 1917 i 1918, w: Najnowsze Dzieje Polski. Materiały i studia z okresu 1914–1939, W. 1967 XII 224–5, 239; W kręgu H. Łopacińskiego, L. 1977 (fot.); – Jednodniówka wykonana staraniem i siłami uczniów 8 kl. Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców im. Vetterów ku uczczeniu jej ćwierćwiekowego jubileuszu, L. 1927; Kalendarze Lubelskie z l. 1899–1919; Lublin w dokumencie 1317–1967, L. 1976 s. 176, 185–6; Pamiętniki Lubelskie za l. 1904–6; Sprawozdanie Lubelskiej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej za pierwsze dwa lata jej działalności 1902/3 i 1903/4 r., L. 1905; Sprawozdanie Tow. pod nazwą Muzeum Lubelskie za r. 1915; Sprawozdanie z działalności czynnego przy Magistracie m. Lublina Wydziału Żywnościowego Miejskiego Komitetu Ratunkowego za czas od dn. 6 IX do 31 XII 1915; Sprawozdanie z działalności Lubelskiego Komitetu Obywatelskiego za czas od 15 III do 31 X 1915, L. 1916 s. 19, 31; – „Gaz. Lub.” 1901 nr 41, 122; „Głos Narodu” 1918 nr 124; „Ziemia Lub.” 1907 nr 8, 19, 21, 30, 33, 1918 nr 236; – AAN: Bank Handlowy w W. 298 z, Arch. Zespołu Szkół Ekonomicznych im. A. i J. Vetterów, Księga protokołów Rady Opiekuńczej, 1/16; WAP w L.: Magistrat M. Lublina w l. 1915–18, 215 k. 28–29, Ks. duplikat akt urodzonych, zaślubionych i zmarłych w parafii rzymsko-katol. rzeplińskiej za rok 1858, 53 s. 32, Lubelskie Gimnazjum Męskie 1050–1056; Urząd Stanu Cywilnego w L.: Akt zgonu Sz. T. Piotrowskiego, I 228/1918; Zarząd Cmentarza Miejskiego w L.: Rejestr zmarłych, 1918 poz. 48.
Ryszard Orłowski